آگاهی از فتنة مذهبی در عراق و مقابل با آن
مدتی است که کشورهای اسلامی منطقه ایام پرتنشی را سپری می کنند. وقایع مصر، سوریه، ترکیه، عراق و ... هر کدام به گونه ای فضای سیاسی منطقه را ناآرام جلوه داده است. در این بین توجه به آنچه در کشور همسایه، عراق می گذرد و نوع مواجهه ای که جمهوری اسلامی با آن دارد قابل تأمل است.
کشور عراق با جمعیتی که غالب آن را شیعیان تشکیل می دهند جایگاه بسیار ویژه ای در جهان اسلام و منطقه دارد. از همین روی مناسبات این کشور و فضای سیاسی حاکم بر آن برای دیگر کشورها و بویژه آمریکا و رژیم صهیونیستی اهمیت بسزایی دارد. عراق به دلیل بافت قومی و مذهبی که دارد به طور بالقوه دارای ظرفیت هایی است که اگر به خوبی از داخل و به نفع کشور مدیریت نشود، میتواند مورد مداخله خارجی قرار گرفته و بسترساز وقایع نامطلوبی گردد. انفجارهای اخیر عراق که به دست سلفی ها و گروهک تروریستی القاعده انجام گرفت، کشته ها و مجروحین بسیاری را به بار آورد که عمده کشته ها را شعیان تشکیل می دهند. حتی در ایام ماه مبارک رمضان که تقریباً خشونت ها در دیگر کشورهای اسلامی تا حدی کاهش می یابد، حجم این انفجارهای خونبار در عراق افزایش قابل تأملی داشت. بخش های خود مختار عراق که شامل کردها می شود، به دلایل قومی زیر بار حکومت مرکزی عراق نمی رود. این خود یکی از پتانسیل های منفی نفوذ خارجی به این کشور است. این اختلافات با نفوذ رژیم صهیونیستی نیز تشدید شده است. این نفوذ قطعاً به روش های صرفاًً نرم محدود نشده و می توان گفت رژیم صهیونیستی از برخی اقدامات مخالفت جویانه بخش های خودمختار علیه حکومت مرکزی نیز حمایت می کند. پتانسیل منفی دیگر در افزایش تنش ها در عراق این است که سلفی ها و در رأس آنها گروهک تروریستی القاعده که مسئولیت این انفجارها را بر عهده گرفته نیز به دلایل عمدتاً مذهبی هرگز حاضر نیستند تحت لوای یک حکومت شیعی فعالیت کنند. مورد اخیر را می توان از تلاش جدی غرب برای ممانعت از به قدرتمند شدن یک حکومت شیعی در عراق دانست. درنهایت می توان چنین گفت، از آنجا که عراق جزء محور مقاومت در منطقه به همراه سوریه و ایران شناخته می شود، تضعیف موقعیت سیاسی این کشور همراه با تضعیف سوریه می تواند به شکست نسبی مقاومت در منطقه منجر شده و غرب را به هدف خود یعنی جلوگیری از نفوذ دکترین اسلام مقاومتی نزدیک کند. چنین هدفی ابزارهای متفاوتی می طلبد که یکی از مهم ترین این ابزار ناآرام کردن عراق و القای عدم کارآمدی چنین گفتمانی برای حکومت در عراق است.
آنچه که مورد توجه بازیگران منطقه ای و به ویژه کشورهای اسلامی است نحوه بیان و عمل جمهوری اسلامی ایران در مقابل این وقایع است. مواجهه جمهوری اسلامی قطعاً همیشه فارغ از موضوعات مذهبی یک مواجهه گفتمان محور می باشد. گفتمانی که بر اساس آموزه های اسلامی هر نوع تجاوز و خونریزی ظالمانه را محکوم می نماید. از آنجا که دولت جدید به عنوان یک دولت تازه نفس می تواند نقش سازنده جمهوری اسلامی را در منطقه به منصه ظهور برساند، همگان منتظر شروع فعالیت این دولت در عرصه سیاست خارجی و به ویژه منطقه ای هستند.